Izolacja

"Wyspa" to historia Dawida, młodego pisarza, który zakochuje się w starszej od siebie kobiecie, Muriel.

"Wyspa" to kolejna po "Domu z witrażem" powieść laureatki Nagrody Josepha Conrada.

Powieść ta pełna jest przemyśleń z dziedziny pisarstwa; możemy dużo się dowiedzieć o rzeczywistości bycia pisarzem właśnie z tej powieści.

Kontekstem powieści jest wybranie się Dawida na pewnego rodzaju stypendium pisarskie odbywające się na tajemniczej wyspie. Tam spotyka swoją koordynatorkę, Muriel.

Widać, że Słoniowska w powieści musiała korzystać ze swoich doświadczeń bycia pisarką. Stypendium, targi książki, spotkania autorskie, trudy pisania, szukania tematów, brak weny i jej przypływ - to wszystko znajdziecie w "Wyspie". Oto cytat:

Można to sobie wyobrazić jako pawilon z wielką salą w centrum, od której rozchodzą się we wszystkie strony korytarze symbolizujące poszczególne dziedziny sztuki: muzykę, literaturę, architekturę i tak dalej. Jeżeli ktoś idzie swoim korytarzem we właściwym kierunku, na końcu i tak znajdzie się we wspólnej sali. ("Wyspa", s.168)

 Właśnie naszło mi skojarzenie... Wyspa to izolacja. Może to odnosić się dosłownie do odizolowanych stypendystów, a może także do bycia pisarzem, co oznacza bycie odizolowanym od społeczeństwa (poprzez wykonywanie niepopularnego zawodu). Do tego także podczas pisania ( a o pisaniu także jest ta książka) potrzeba odrobinę izolacji.

Mamy tutaj także obrazki z życia rodzinnego Dawida, pozornie ułożonego małżeństwa. Z biegiem powieści coś jednak zaczyna w nim zgrzytać.

Podsumowując, ta powieść zachwyca. Mamy tutaj detale z życia pisarza, niespełnione uczucie, dialogi o literaturze. Świetny pomysł na książkę.