Świat książek

W ręce wpadł mi podręcznik dla przyszłych autorów pod tytułem "Jak zostać pisarzem". Pozycja ciekawa, tym bardziej, że sama napisałam swoją własną książkę (obecnie czeka na wydanie). Czy możemy się nauczyć pisać? Osiągnąć popularność? I czy można z tego żyć? Książka podzielona jest na solidne rozdziały. Mamy więc tu m.in rozdziały o warsztacie pisarza, fabule, czasie czy przestrzeni. Mnie najbardziej podobał się początek książki, a więc rozdziały o "warsztacie pisarza" czy "jak oni zostali pisarzami". Z książki dowiadujemy się, że można publikować (oprócz książek) w czasopisamch tj. Twórczość, Odra czy Lampa. Autor wspomina także o ich znaczeniu na literackim rynku. Jest słowo o nagrodach literackich, to znaczy Nagrodzie Nike, Gdynia czy Angelus. Mowa jest także o polskich krytykach i naukowcach (np. Piotr Śliwiński) którzy kreują polskie życie literackie. Może jakiś cytat? Proszę bardzo. Zapisałam sobie kilka ze złotych myśli: Potrzeba iluzji, że

Powieść, którą czyta się jednym tchem. Wszystkich nas zelektryzowała wiadomość z października 2019 roku mówiąca o przyznaniu Nobla polskiej pisarce, Oldze Tokarczuk. "Prawiek i inne czasy" to książka w swojej konstrukcji i wymowie odnosząca się do pojęcia czasu. Przedrostek "pra" w tytule ( który to tytuł jest też nazwą wsi-miasteczka) odnosi się do jakichś przed-czasów, w których wszystko się kształtowało i zaczynało. Powieść toczy się od I Wojny Światowej do lat 80 XX wieku i opowiada losy trzech pokoleń rodzin. Mamy tu całą galerię postaci - od kur*y Kłoski, która nie chcę od nikogo pomocy; księdza, którego brzydzą gady i płazy naniesione przez wylewającą rzekę czy starą kobietę, która zwariowała i wielu innych... Tokarczuk ma dar opowiadania, snucia narracji. W "Prawieku i innych czasach" tłem są ważne wydarzenia dziejowe, takie jak na przykład II Wojna Światowa czy czasy Polski Ludowej. W książce obecne sa traumatyczne wydarzenia życiowe -

"Dora Bruder" to książka noblisty, Patricka Modiano. Zachwycił mnie tu styl autora, niesamowita lekkość opowiadania historii, choć porusza trudny temat. Tym razem nie będzie to długi wpis. Patrick Modiano, laureat Nagrody Nobla z 2014 roku w powieści "Dora Bruder" podejmuje się odtworzenia losów Dory Bruder, 15 - letniej Żydówki, o której zaginięciu dowiaduje się ze starej gazety. Autor próbuje odtworzyć jej losy, gdzie mogła się znajdować, co nią kierowało. Modiano ma niesamowity styl, taki "krystaliczny" rzekłabym. Bardzo mi się ta książka podobała. Autor: Patrick Modiano Tytuł: Dora Bruder Wydawnictwo: Sonia Draga Stron: 184

Olga Hund napisała wyśmienitą książkę! Ciekawą pod względem formy i poruszającą ważny temat społeczny. Rzecz dzieje się na terenie szpitala psychiatrycznego. Narratorka jest pacjentką w tymże szpitalu, tak jak kiedyś jej matka. Nie jest w nim miło ani przytulnie. " Psy ras drobnych" to książka o doświadczeniu. To przez nie przemawia JA autorki. Takie traumatyczne przeżycia kształtują nas na całe życie. Narratorka wydaje się być zahartowana, zaprawiona w boju. Zna każdy zakamarek szpitala psychiatrycznego. Jak czytamy: Cały nasz oddział się łuszczy, wyciska wągry, wyżyma łój z włosów, posikuje, stęka przy zaparciach i pije laktuozę. (Właściwa nazwa tego specyfiku brzmi laktuloza, ale chyba nikt na oddziale nie wymawia drugiego "el" Jeśli chodzi o formę, jest to coś w zasadzie zdawkowej relacji. Wiele jest przemyśleń w książce. Daje się odczuć samotność pacjentów i narratorki. Wykluczeni w życiu, w szpitalu tworzą mikro-społeczność, próbując żyć normalnie.

"Francuska powieść" to nie jest pozycja obowiązkowa. Przeczytałam ją, ot tak, ale wielkiego wrażenia na mnie nie zrobiła. Choć trzeba przyznać, że pod względem językowym i stylistycznym do niczego nie można się przyczepić. We "Francuskiej powieści" występuje on sam, Frederic Beigbeder, we własnej osobie (choć to oczywiście gra z czytelnikiem, jego alter ego). Podczas imprezy na wolnym powietrzu, gdzie zażywane były narkotyki, policja "zgarnia" Beigbedera. Zostaje zatrzymany za posiadanie i używanie narkotyków. Większą jednak część książki zajmują wspomnienia z dzieciństwa i młodości. Jakby autor chciał powiedzieć "byłem młody i niewinny, a teraz gdzie jestem? W areszcie". Te obrazy tworzą kontrast. O to chyba chodziło autorowi - sielskie dzieciństwo skonfrontować z problemami dojrzałego człowieka. Opisy dzieciństwa nie są nudne, ale niewiele pozostawiają po sobie. To obrazy dzieciństwa z rozwijającą się kulturą w tle. Beigbeder jest osob

"... i wtedy wspiąłem się na drzewo" - to tytuł książki i zarówno metafora, jaka przyświeca całej książce o założycielu sieci drogerii Rossmann. Metafora odnosi się bowiem do pojęcia perspektywy; na wysokim drzewie, z góry, widać więcej. Ale także Dirk Rossmann dzięki swojej pozycji w branży, Z GÓRY widzi więcej. Ta książka jakiś czas temu reklamowana była w sieci Empik, ale można było ją nabyć w każdym Rossmannie - wystawiona była zaraz obok kas. Pomyślałam - a co mi tam - kupię i przeczytam. Jest to bardzo ciekawa, wciągająca i pożyteczna książka. Opowiada ona historię życia i filozofię Dirka Rossmanna - założyciela i właściciela sieci drogerii Rossmann. Już kiedyś, dawno temu, nurtowało mnie to, kto stoi za Rossmannem i znalazłam nazwisko: Dirk Rossmann. Zapamiętałam je. Czym jest ta książka? Biografią czy książką motywacyjną? Przede wszystkim biografią ale książką motywacyjną po trosze też. "... i wtedy wspiąłem się na drzewo" to książka, w któr

Rzadko czytam reportaże. Bo zderzenie z czystą realnością bywa bolesne. Zrobiłam jednak wyjątek. "Nie ma" oznacza brak. Nie musi oznaczać czegoś negatywnego. Tak jak w przypadku jednego z reportaży Szczygła, w którym kobieta odczuwa ulgę, że jej ojca już nie ma. "Nie ma" kojarzy mi się z tematami, o których się nie myśli, wyrzuca ze świadomości. Opowiedzenie ich reporterowi powoduje, że z bolesnych przeżyć tworzymy historię. Na przekór "nie ma" coś zaczyna istnieć. Mariusz Szczygieł jest cenionym reporterem, autorem popularnego "Gottlandu", laureatem wyróżnienia dla Dziennikarza Roku. Mnie najbardziej podobały się dwa reportaże. Pierwszy to "Bilans Ewy" w którym bohaterka, na przekór koszmarnemu dzieciństwu, odniosła więcej sukcesów niż porażek. Nie chcę pisać "wyszła na ludzi" jak to się często mówi. Po prostu w tabelce w Excelu zapisuje wszystkie rzeczy, inicjatywy które podejmuje. Jak mówi Ewa: No, sukcesów mu